13.02.2018 r.

SZALONE LATA OSIEMDZIESIĄTE

 

            Kolejna trzecia dekada funkcjonowania Żyrardowskiej Spółdzielni Mieszkaniowej, to lata 80-te ubiegłego wieku. Lata walki o demokratyzację życia w kraju o wolność gospodarczą, lata udręczonego pustymi półkami sklepowymi społeczeństwa. Ironią tych uwarunkowań, które ujemnie oddziaływały na życie gospodarcze miasta było to że były to lata najowocniejsze dla sytuacji mieszkaniowej Żyrardowa.

            Ocenę tą potwierdzają fakty zbudowania i przekazania naszemu społeczeństwu prawie 2900 mieszkań w 60-ciu budynkach wielorodzinnych. Ilości te to ponad 41% całego zasobu mieszkaniowego, zbudowanego przez spółdzielnię w 60-leciu jej funkcjonowania.

Na rzecz żyrardowskich budów mieszkaniowych pracowały w tym czasie fabryki domów w Żyrardowie, w Skierniewicach, a także fabryka w Pruszkowie pomimo, że było to sąsiednie województwo. Dostarczały one betonowe elementy wielkopłytowe do montażu konstrukcji budynków.

Wszyscy mamy wiedzę, że trudności zaopatrzeniowe tamtego okresu nie dotykały jedynie dóbr konsumpcyjnych dla ludności. Obejmowały również całą dziedzinę dostaw materiałów budowlanych i instalacyjnych niezbędną do montażu oraz wykończenia budynków i mieszkań.

To w tamtym okresie rozbudowany został system centralnych bądź resortowych limitów i przydziałów na niezbędne materiały dla budownictwa. Dysponowali nimi wojewodowie i prezes Centralnego Związku Budownictwa Mieszkaniowego. Od dojścia i przebicia do tych decydentów przez władze gospodarczo-polityczne miasta zależał poziom i wielkość uzyskiwanych przydziałów. A że było z tą sprawą w Żyrardowie nieźle to dobrze świadczy o ówczesnych żyrardowskich gospodarzach miasta. Wsparcia logistycznego udzielali również inwestorom przyszli użytkownicy mieszkań, którzy w ramach słynnej „Uchwały Nr 42 CZSBM” sami wyszukiwali lepszych, od standardowych, materiałów wykończeniowych i sami we własnym zakresie przeprowadzali prace wykończeniowe w lokalach.

            Była to jednocześnie pomoc w wykonastwie wykończeniowym, na którego ograniczone moce cierpiał ówczesny rynek budowlany w mieście.

            Czytelnicy pamiętają zapewne funkcjonującą w tamtym okresie dwoistość planowania efektów budowlanych w mieście. Były to, plan budownictwa podstawowego na dany rok, przyjmowany do planów gospodarczych i budżetu miasta oraz tzw. plan budownictwa dodatkowego, na który nie zabezpieczono przydziałów materiałowych w centralnym rozdzielniku. Od swoistej „przedsiębiorczości” kierownictwa spółdzielni i prezydenta miasta, którym przez większość tego okresu był Jerzy Słomiński, zależała wielkośćć ściągniętych do miasta reglamentowanych materiałów.

            Praktyką było, że wykonywany w ramach planu dodatkowego budynek, po zmontowaniu konstrukcji przez ekipy Skierniewickiego Kombinatu Budowlanego, przekazywany był do dalszych prac instalacyjnych i wykończeniowych ekipom żyrardowskich zakładów przemysłowych. W zamian za pomoc w wykonastwie miały one prawo do zasiedlenia całego lub części budynku rodzinami swoich pracowników.

            System ten bardzo się upowszechnił, gdyż Zakłady Pracy w mieście były zainteresowane pilnym rozwiązaniem problemów mieszkaniowych swoich pracowników. Jednak cierpiała na tym kolejka oczekujących i kandydatów w spółdzielni, ponieważ często tzw. plan budownictwa dodatkowego, przewyższał miejski plan budownictwa w roku.

            Zmorą pierwszego okresu lat 80-tych w naszym mieszkalnictwie było ujawnienie się w szerokim zakresie wad budowlanych w obiektach wznoszonych w systemie budownictwa uprzemysłowionego. Było to przemarzanie ścian wielkopłytowych systemu WK-70, powodowane ich słabą izolacją wewnętrzną, korodowanie i pękanie blaszanych grzejników panelowych, czy wydzielanie się substancji toksycznych w lokalach, a także gnijąca wykładzina podłogowa tzw. lentex.

            Na początku lat 80-tych podjęto batalię z tymi wadami. Fabryka Domów zmieniła konstrukcje płyt ściennych na system WB-80, ze znacznie lepszą izolacyjnością, zaś Budżet Kraju zaczął refinansować koszty likwidacji wad technologicznych.

            Ale ponieważ dystrybucja tych środków, ze względu na ich szczupłość, była dalej reglamentowana, to z niektórymi wadami, jak niedocieplone ściany osłonowe budynków, dotrwaliśmy do dzisiaj.

            Jak wcześniej wspomniałem, w latach 80-tych zbudowano i przekazano mieszkańcom prawie 2900 mieszkań.

I było to chronologicznie zestawiając:

-          8 budynków osiedla Teklin A o 395-u lokalach mieszkalnych, zakończone w 1981r.

-          5 budynków os. Batory I (200 lokali) w latach 1981-82,

-          3 budynki os. Centrum II (238 lokali) w 1983r.

-          6 budynków os. Batory II (240 lokali) w latach 1983-85

-          budynek Hotelowo-Rotacyjny (159 lokali) w 1985r.

-          6 budynków os. Batory IV (180 lokali) w latach 1986-87

-          27 budynków os. Teklin B (1680 lokali) w latach 1982-90

-          4 budynki os. Piękna (190 lokali) w latach 1987-90

Obok budynków wielorodzinnych podjęto realizację budownictwa jednorodzinnego na os.

Łąkowa, a także wybudowano w osiedlach 2 przedszkola, 2 szkoły oraz wiele obiektów handlowych i garaży.

            Budownictwo spółdzielcze z tego okresu cechowało wybitnie miastotwórcze działanie. Utworzyło ono wiele nowych osiedli, zaś w północnych rejonach miasta stało się podstawowym elementem spółdzielczej Północnej Dzielnicy Mieszkaniowej Żyrardowa.

            W oddawanych osiedlach tworzył się samorząd mieszkańców, powstawały jego nowe struktury (Rady os. Batory, Centrum, Teklin).

            Dla pełnego obrazu działań ŻSM dodam, że również we Mszczonowie wybudowaliśmy w początkach lat 80-tych 3 budynki mieszkalne o 150-ciu lokalach w tzw. osiedlu Dworcowa II. Z dniem 01 stycznia 1983r. zasoby mszczonowskie zostały odłączone od organizacji ŻSM i z tym dniem rozpoczęła samodzielny byt Mszczonowska Spółdzielnia Mieszkaniowa.

            Z pracą w samorządzie spółdzielni w tym okresie było związanych wiele osób. W Zarządzie Spółdzielni pracowali – p. Kazimierz Werbicki – prezes, Jan Kucharski, Stanisław Gabryałowicz, Elżbieta Błaszczak, Witold Zajączkowski, Andrzej Szymański, Marian Rusinowski.

Radę Nadzorczą tworzyli między innymi: Stefan Kasperkiewicz, Teresa Łasikiewicz, Tadeusz Ciężarek, Bożenna Riman, Teodora Lewandowska, Maria Kierzkowska, Leszek Mela, Jan Domiński, Zdzisław Gruszczyński, Marian Rusinowski, Andrzej Drużyński, Hanna Kołodziejska, Teresa Gejna-Adamczyk, Andrzej Skoneczny, Kazimierz Bulwin, Włodzimierz Łysanowski, Henryk Pawlak, Stefan Marczak.

                                                                                  Marian Rusinowski

Kontakt

 

Żyrardowska Spółdzielnia Mieszkaniowa

96-300 Żyrardów

ul. Środkowa 35

 

tel. +48 46 855 30 41

tel. +48 46 855 30 42

fax. / tel. +48 46 855 49 54

 

e-mail Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie w przeglądarce obsługi JavaScript.

 

Dział Techniczny

e-mail Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie w przeglądarce obsługi JavaScript.

 

Administracja os.

"Wschód - Teklin - Piękna"

tel. +48 46 855 46 92

tel./fax +48 46 855 75 92

 

Administracja os.

"Żeromskiego - Sikorskiego - Batorego - Centrum - Radziejowska - Słoneczna - Kościuszki"

tel. +48 46 855 30 53

tel./fax +48 46 855 43 70

 

Osiedlowy Dom Kultury

tel./fax +48 46 855 16 56

e-mail Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie w przeglądarce obsługi JavaScript.

 

Klub "Koliber"

tel. +48 46 855 75 60

e-mail Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie w przeglądarce obsługi JavaScript. 

 

Klub Kultury Fizycznej

tel. +48 46 855 98 77

Rachunki Bankowe

Redakcja serwisu